D’ici là

“Mijn foto’s zijn een mix van verhalen en benaderingen. Persoonlijke en zelfs intieme verhalen wanneer ik foto’s maak over thema’s als herinneringen, familie, het leven en de dood. Een documentaire benadering wanneer ik naar anderen kijk en hun eigen verhaal probeer weer te geven. En dan zijn er nog de beelden die ik dagelijks capteer, hier of daar.”

Ook al behoort hij a priori niet tot de bekende namen uit de jonge ‘photographie d’auteur’ in België, toch is Jérôme Hubert er al vele jaren actief. Zijn werk verschijnt in de periferie (Jérôme werkt ook als zelfstandige in webdesign, fotografie, video en grafische vormgeving) en is episodisch, maar getuigt van een zekere standvastigheid. Zo kreeg zijn relatie met fotografie gaandeweg de contouren van een eigen persoonlijkheid. Misschien niet van een volledig vastomlijnd karakter, maar toch van een eigen, innemende persoonlijkheid en een herkenbaar verhaal: het zijne. Eenvoudige en belangrijke gebeurtenissen (de ontmoeting met zijn vrouw, de geboorte van zijn dochter, het verlies van zijn vader), triest of gelukkig, staan centraal in een verhaal dat ook over migratie en ontworteling gaat. Jérôme is namelijk in Tunis geboren (in 1983) en verwerkt sinds zijn eerste serie ‘L’allée du retour’ van zo’n twaalf jaar geleden elementen van zijn Maghrebijnse familiale en culturele erfgoed in zijn werk. 

‘D’ici là’, gepresenteerd in het kader van de Propositions d’artistes, is dus een menselijke geografie die gevormd is door plaats en tijd. Van zijn Tunesische geboorteplaats tot de kruising van Belgische, Siciliaanse en Asturische wegen, zonder geforceerd exotisme, vraagt dit werk “waar we heen gaan en waar we vandaan komen. Het beantwoordt aan een droom van elders, een constant verlangen naar beweging”. Maar het wordt ook aangevuld met mentale beelden, bewegingsloze reizen en vluchtige momenten die uit het leven gegrepen zijn. Zo zijn we - buiten het kader van het project - bijvoorbeeld ook getuige van wandelingen in het park tijdens de lockdown, waar we kennismaken met een klein meisje en enkele honden. 

Met ingetogenheid en verfijning, navigerend tussen landschap en portret (zowel wat betreft het beeldformaat als de juiste afstand die gevonden moet worden), maakt hij gebruik van een kader in de foto zonder frivool te zijn of van kleurtoetsen zonder het beeld te proberen opsmukken. Zo creëert Jérôme Hubert een impressionistische mozaïek die is opgebouwd uit flarden tijd in plaats van referenties, sensaties in plaats van citaten. De schaduwen werpen regelmatig duidelijke of onbegrijpelijke tekens; maar het licht vertaalt of verraadt vooral de zanderige, okerkleurige, zuidelijke origine. Vormen en gezichten trekken voorbij - enkel die van zijn vrouw en kind staan even stil en geven zich over, zelfverzekerd en sereen. ‘D’ici là’ is ver en toch dichtbij, en vertolkt een symbolische afstand die soms onoverkomelijk kan lijken. Maar tegelijkertijd heeft het precies het juiste elan: de fijne, magische film die twee huiden en twee gevoeligheden scheidt en verbindt. 

En voor welke andere plaatsen of welke tederheid zouden we op onze hoede moeten zijn? In deze terughoudende tijden waarin alles en iedereen meteen een label krijgt, is zo’n vrije en spontane benadering van de fotografie vooral een uitnodiging om te delen... Het is bijna een geschenk. 

Emmanuel d’Autreppe, commissaris, January 2022

Het dossier van Jérôme Hubert werd geselecteerd door de jury van « Propositions d’artistes » 2021, een door Contretype gelanceerde jaarlijkse projectoproep.

Website: www.jeromehubert.be

© Jérôme Hubert, série D’ici là, 2011 - 2021